Lagt af stað fimmtudaginn sjötta mars um 16.30. Ferðamenn voru, Ásgeir pípari, Sissi í Hagsmíði, Ármann bókari, Kári í Ásprent , Júllí í Brynjuís, og Bjarni Garri.

Tæki og tól. Arctic cat Thunder 1000 árgerð 2000, 121” x 38mm. Arctic cat pantera 800 árg. 2003, 136” x 38mm, Polaris 800 Super Touring 2003, Skidoo 800, Lynx 600, Arctic cat 800 árg. 2002.

Brottfarastaður var upp á Öxnadalsheiði, nánar tiltekið Kaldbaksdalur.

Hugmyndin var að hitta nokkra galvaska sunnanmenn um kvöldmatarleitið í Laugafelli.

Rétt er að geta þess að haft hafði verið samband við Ármann og hann beðinn um að svipast um eftir "Frakka" á gönguskíðum, síðast vitað um hann 10km suður af Laugafelli en sá ágæti maður hafði látið fyrirberast þar í einhverja daga vegna veðurs.

Veðrið var frekar leiðinlegt, um 13-14m/s og með stanslausum skafrenningi og éljum.

Vorum fljótir að græja okkur þegar upp var komið en skyggnið var því miður aðeins örfáir metrar.

Júlli leiddi og var farin leið sem lá á botni Kaldbaksdals.

Fljótlega komu upp vandamál.Einn sleðinn var lestaður þannig að hann var algjörlega á lofti á framan þegar farið var upp í mót. Sérstaklega var þetta óþægilegt í hliðarhalla og lagðist sleðinn nokkurum sinnum á hliðina, þá gilti einu í hvora áttina.

Eftir fyrstu veltu, höfðum við dregist aftur úr og er við höfðum náð undanförunum, þá voru þeir orðnir fastar í brekku sem var ekki árennileg, enda kannski of austanlega í botni dalsins. Sissi sneri við og fór upp aðeins vestar í hliðarhalla, ég elti og svo Ásgeir.

Þegar upp var komið, þá bólaði ekkert á félögum okkar og varð úr að ég fór niður aftur til að gá hverju sætti.

Verð að segja eins og er að ekki leist mér á blikuna þegar ekkert bólaði á ljósum frá sleðum, hvað þá sleðum.

Ákvað ég þá fyrir rælni að skima vestur eftir og sá þá dökka þúst sem er nær dró var sleði og það sem meira var, skammt frá sá ég aðeins hluti úr sleða, nánar tiltekið gler af sleða. Til vara ákvað ég að stoppa þar sem ég var og ganga síðasta spölinn að glerinu.

Bölvaði ég mikið í hljóði enda bjóst ekki við góðu, enda mannlaus sleði og brot úr sleða eitthvað sem ekki boðaði gott.

Allt í einu blasti fyrir mér 10-15metra gil og sá ég þá að einn félagi okkar hafði misst sleðan niður gilið en stóð sjálfur bograndi yfir sleðanum. Hinir tveir voru hjá honum, eftir að hafa sannfært mig um að menn væru heilir á húfi, þá var ákveðið að ég færi til baka eftir hinum. Þegar ég gekk til baka sá ég fyrst hinn sleðan sem var ekki nema svona 10metra frá sleðanum sem ég sá fyrst, en skyggnið var ekki meira en svo að mér hafði yfirsést hann í byrjun.

Félagi okkar hafði misst sleðan út undan sér í hliðarhallanum og ekki ráðið við neitt. Hliðarhallinn nær giluni var þó nokkur og með sleðan lestaðan eins og hann gerði, þá má segja að hann átti sér enga undankomu auðið. Skemmdir á sleðanum voru óverulegar, brotið kerti, brotið gler á snúningshraðamæli og brotnar GPS festingar. Greiðlega gekk að gera sleðan ferðafæran og að koma honum upp úr gilinu. Áfram var haldið en hraðinn sem fyrr, var ekki meir en 20-30km/klst.

Þrátt fyrir minni háttar óhöpp s.s. eins og hjá undirrituðum sem lagði sinn á hliðina eftir óþarfa hliðarakstur út af slóð Júlla og minniháttar tafir vegna lélegs skyggnis og veltigang eins sleðans þá má segja að ferðin hafi gengið vel að Berglandi.

Kári tók að sér það hlutverk að leiða lestina og sá til þess að allir skiluðu sér heim.

Júlli sem hafði leitt mest alla leiðina frá Kaldbaksdal langleiðina til Laugafells og hafði staðið sig eins og hetja í algjörri blindu, missti “trackinn” með hjálp undirritaðs í GPS tækinu og þá tók Ásgeir við leiðtogahlutverkinu og með hjálp Ármanns þá var tekin loftlína í hásuður enda orðið bjartara og menn farnir að langa í hlýjuna. Var hraðinn aukinn töluvert og brátt vorum við komnir að Laugarfelli áfallalaust.

Við gistum í Hjörvarskála en sunnlendingar í húsi Ferðafélagssins. Vill nota tækifærið og þakka eigendum Hjörvarskála fyrir afnotin.

Morgunin eftir, föstudaginn 7. mars þá var enn skafrenningur en miklu bjartara en deginum áður og ákváðum við eftir smá reikistefnu, að sýna sunnlendingum Landakot.

Landakot er í 14km fjarlægð, c.a. norð-austur frá Laugafelli og er í eigu nokkurra valinkunna sleðamanna frá Akureyri, þar á meðal Kára í Ásprent.

Lagði allur hópurinn af stað og gekk greiðlega að keyra þangað. Eftir að sunnlendingar höfðu virt fyrir sér slotið þá var ákveðið að þeir fylgdu okkur aftur til Laugafells enda leist mönnum ekki betur en svo á veður og veðurhorfur, að ráðlegast þótti að leggja heim á leið og að halda hópinn. Enda höfðu Júlli og Kári ekki ætlað sér að vera meira en eina nótt þarna uppi.

Þegar komið var í Laugafell þá ákváðum við fjórir, eftir nokkra stund að vera eftir, en Kári og Júlli fylgdu sunnlendingum niður eftir á Öxnadalsheiði. Þeim gekk víst vel að því undanskyldu að einn sunnlendingana keyrði á stein og beygði eða braut klafa.

Var reynt að hafa samband við tengilið Frakkans án árangurs. Þá var haft samband við lögregluna og hún innt eftir spurnum af göngugarpinum en ekkert hafði spurst til hans, svo þar við sat.

Var veður þannig að frekari keyrsla var látin bíða, en spil og spjall ásamt ómissanlegum laugartúr í laugina, dagsskrá dagssins.

Ármann fékk loks umbun eftir hrakfarir fyrri dags og vann spilamennskuna með yfirburðum. En í laugarferðinni sýndu sumir að þeir væru meiri menn en aðrir og hraustari, notuðu ekki handklæði til að þurka sér heldur var græjan notuð með aðstoð vinds og ferðar. Hinir fóru út til að verða vitni að ósköpunum kappklæddir og í skjólfötum, enda vindur um 10m/s með élum og skafrenningi og 7-8 gráðu frost.

Daginn eftir, Laugardaginn 8. mars var veður hið skaplegasta, gott skyggni suður og vestur eftir en bakki fyrir austan og norðan. Var ákveðið að velta dýnum í Sandbúðum ásamt svona almennu eftirliti. Sissi ásamt fleirum á Sandbúðir og eru þær staðsettar svona c.a. 21km aust-suð-austur af Laugafelli. Allt var eins og blómstrið eina og snjóalög með skásta móti. Var gefið hressilega í og sóttist ferðin til baka í Laugafell vel.

.

Fræst til baka eins og druslan dró og fengu menn loksins smá útrás eftir þær hömlur sem veður setti okkur fyrri daga.

Ármann stakk restina af "um tíma" enda kominn tími til að sýna þessum fírum hver átti besta sleðann!

Hittum nokkra sleðamenn frá Árskógssandi í Laugafelli og sögðu þeir okkur m.a. frá ferðum Skagfyrðinga, á annan tug sleða einhversstaðar í kringum jökulinn.

Kl. 16.30 var lagt á stað heimáleið, en einmitt þá var byrjað að örla á ofankomu og norðaustan vindi. Ásgeir leiddi hópinn og keyrði eins og herforingi í lélegu skyggni og ísingu. Hlífðarglerin á hjálmunum urðu ógegnsæ og var keyrt með glerið uppi á 40-50km/klst það sem eftir var.

Var ekki laust við að sumir voru ansi snjó-kallalegir við heimkomuna.

Við heimkomu gætti þreytu hjá undirritaðum, skellt sér beint í bólið og 10-12 tímar teknir láréttir.

Snjóalög eru með minnsta móti vestan til við Laugafell en fínn snjór frá Kaldbaksdals til Berghóls og svo aftur fyrir sunnan og austan Laugarfell. Engu að síður töluvert um auða meli og því vissara að fara rólega í litlu skyggni.

Talandi um örlög!

9.mars 2003, Bjarni Einarsson