Hópurinn frá vinstri til hægri:

Frissi, Lúlli, Jóhann, Bjarni, Júlli, Sissi, Guðmundur, Manni.

Ekki var langt síðan við fórum síðast upp í Laugafell og eftir að hafa heyrt í félögum mínum um væntanlega ferð dagana 20 til 22. mars, verð ég að viðurkenna tregðu mína og vafa um skemmtunargildi slíkrar ferðar, sérstaklega eftir að hafa litið í tölvuna mína fyrirhugaðan brottfarardag og skoðað veðurtunglamyndir ásamt sjálfvirkum veðurstöðva-ritum. Veður var langt í frá eitthvað sérstakt. 20-25ms upp á Sandbúðum, suð- og suðvestan með rigningu upp á hálendinu.

Engu að síður lagði hluti hópsins af stað eða, Guðmundur Hjálmars, Júlli í Brynjuís, Júllíus kokkur og Jóhann Gunnar. Brottfararstaður var Öxnadalsheiði, upp úr Kaldbaksdal. Klukkan var eitthvað um 21 og veður þokkalegt upp á sjálfri heiðinni en birtan í minna lagi.

Þeir voru með sleða-kerru sem var hlaðin 130 lítrum af bensíni ásamt vistum. Kerran var í eigu Júlla í Brynjuís. Hann fékk það hlutverk að draga gripinn en nafni hans dró hið merkilegasta rör sem nánar verður komið að síðar.

Fátt fór af fréttum þessarar ferðar, en við náðum að kreista út úr þeim félögum nokkra punkta, m.a. að Jóhann Gunnar velti, rúmlega 180° en slapp furðu vel miðað við aðstæður, sjálfur algjörlega ólaskaður og sleðin svo til einnig, ástæða óhappsins hliðarhalli og hálkublettur.

Jóhann lét sig ekki muna um að fara hálfhringinn með sleðanum og endaði hinu megin eftir veltuna.

Júllí í Brynju fór með reim í dalnum og nafni hans týndi dularfulla röri sínu, einu sinni eða tvisvar ásamt því að kerti dó í myrkrinu.

Veður vesnaði þegar ofar dró og var orðið hmm.. hið "leiðinlegasta" þegar þeir nálguðust Laugarfell.

Annars voru þeir aðeins rúma þrjá tíma og það fékkst einnig upplýst að sumir voru orðnir nokkuð blautir eftir volkið, Jóhann Gunnar lét vel að útbúnaði sínum sem reyndist algerlega vatnsheldur.

Hinn hópurinn, Friðrik í Stórholti, Sigurjón í Hagsmíði, Ármann í Debit/Kredit og Bjarni Garri, höfðu það gott á meðan, flestir fyrir framan sjónvarpið að fylgjast með fréttum frá Írak og Bush hinum skotglaða. Aðrir betur skipulagðir, notuðu tíman vel og fóru að búa sig til ferðar. Næsta dag beið hinn skipulagði, þolinmóðir hjá Pésa Pulsu frá kl. 10 til brottfaratíma.

Undirritaður var ekki alveg ákveðinn ennþá, enda veður ekkert sérstakt, 10-12m/s á Akureyri og 15-18m/s upp á Sandbúðum.

En klukkan var orðin hálfþrjú þegar lagt var af stað frá Kaldbaksdal, veður bjart en strekkingur.

Brottfarastaður, auðir melar víða..

Þegar inn í dalinn var komið, þá varð skyggnið lítið og snjóalög þannig, að ákveðið var að skera austurhlið dalsins.

Þar var hins vegar mikið um grjót, hálkubletti og að sjálfsögðu hinn ilræmda hliðarhalla. Ekki góð blanda fyrir lestaða sleða í lélegu skyggni.

Endaði undirritaður, reyndar ónelgdur, á að snuða reimina þannig að lykt fannst langar leiðir. Frissi lagði sinn sleða á hliðina en aðrir sluppu frá þessum hildarleik og blessaða óláns dal án frekari óhappa, eflaust minnugir fyrri viðureignar.

Vindátt var suðvestan 12-15m/s, oftast skafrenningur og stundum élja gangur. Urðum við flestir að keyra með glerin á hjálmunum uppi og ekki laust að boli náði að bíta í kinn. Öfunduðum við ekkert smá Jóhann Gunnar sem er með rafmagnshita í sínu gleri. Fjöldapöntun á leiðinni, menn geta haft samband við mig í email: beinars@simnet.is

Ferðin gekk nokkuð vel að Laugarfelli, en þar urðum við viðskila við Sissa, hann hafði fest sig í nýsköfnum skafli og var búinn að moka vel þegar við loks nenntum að snúa við í miklum éljabil. Sissi hafði tekið að sér að vera smali en Ármann sá um að teyma hópinn með nýja GPS Garmin 182c tæki. Báðir stóðu sig eins og hetjur.

Auglýsing

Rosalega urðum við glaðir þegar "heim" var komið og ilmandi steikarlyktin tók á móti okkur ásamt himinn ánægðum félögum, með jógúrt og alles.

Hjörvarskáli var hlýlegur að vanda og vistin þar ekki amaleg og vil ég þakka réttmætum eigendum fyrir afnotaréttinn.

En varla vorum við búnir að tyggja fyrsta bitan þegar tvær skuggaverur sáust út um gluggan. Ekki voru það draugar eða aðrar forættir, heldur voru hér á ferðinni tveir erlendir gönguskíðamenn, höfðu eflaust ekki verið nema aðeins örfáa metra frá okkar slóð í hríðinni, án þess að sjá eða heyra í okkur.

Þetta voru Frakkar og höfðu þeir lagt af stað upp frá Eyjafyrðinum og var reyndar þriðji hópurinn af Frökkum sem við höfðum afskipti af uppá fjöllum, þrjár helgar í röð!

Friðrik í Stórholti átti heiðurinn í öll þrjú skiptin, allavega fyrir að hafa hýst þessa meginlandsbúa, hitt sáu þeir víst um sjálfir.

Vanir menn

Að sjálfsögðu voru þeim boðnar veitingar sem þeir þáðu og nutu án nokkurs vafa með bestu lyst.

Fengu síðan nákvæmar leiðbeiningar um framhald sinnar ferðar með GPS punktum og brot af þekkingu reyndustu sleðamanna norðan heiða.

Sissi, Frissi og Júlli. Frakki í rauðu. Neðri myndir. Frakki í svörtu. Hluti hópsins.

Kvöldið átti að klára með Laugarferð og var ekki laust við að hrollur væri í undirrituðum við tilhugsunina eina saman. Enda hafði hann í síðustu laugarferð “grætt” kvef og eitthvað álíka góðgæti. Laugin átti það nefnilega til að vera frekar köld þegar frost var úti og vindur.

En það var bitið á jaxlinn, enda gat undirritaður ekki verið minni maður en hinir. Mér til undrunar, sá ég rör sem lá þvert yfir laugina og eftir að hafa skelt mér ofaní, var undrunin ekki minni, laugin var vel heit og notaleg.

Kom í ljós, að fyrri hópurinn hafði staðið í stórframkvæmdum á meðan við höfðum það gott í okkar bóli. Þeir höfðu látið sauma segl sem þeir þræddu utan um rörið. Seglið var síðan þyngt með steinum og virkaði þá eins og skilrúm sem hélt heita vatninu inni en hleypti kalda vatninu undir skilrúmmið.

Einnig hreinsuðu þeir frárennslisrör sem lá í enda og í botni laugarinnar. Það rör gegndi svipuðu hlutverki, þ.e. að hleypa köldu vatni úr lauginni í stað þess að missa það heita með yfirfallinu.

Laugin er allt önnur og greinilegt að framkvæmdin er hið þarfasta þing.

Nóttina upplifðu menn misjafnlega, og sumir sem ansi viðburðarríka. Sumir sváfu hið værasta meðan aðrir voru andvaka í skelfingu um heilsufar og jafnvel lífslíkur félaga sinna.

Aðrir sáu um ill skiljanlegar samræður í myrkrinu í kór ásamt öðrum búkhljóðum og vindgnauði, svo úr varð hinn "skemmtilegasti" söngur.

Undirritaður náði að taka upp part af hljóðunum og verða þær innan tíðar nálganlegar á þessari síðu.

Nýjustu fréttir herma að einhver hefði pantað tíma hjá lækni, næsta mánudag eftir ferðina.

Morguninn eftir, þá var veður skaplegra, suðvestan með 10-12m/s, él með hléum og smá skafrenningur. Sleðarnir misviljugir af stað enda sumir hreyfanlegir hlutir frosnir og fennt hafði inn í kúplingarnar og þær ekki alveg upp á sitt besta. Aðrir fengu sinn skammt af fjúki inn í lofthreinsara og eyðilögðu kerti á leiðinni.

Hmmm.. er þetta minn sleði?

Hluti hópsins, hinir skipulögðu, flýttu sér að tanka en ekki vildi betur til en svo, að einn náði að festa sig í leiðinni, að því er virðist fyrir þá sök eina, að elta félaga sinn.

Slóðin lá yfir falinn poll er hafði myndast í úrkomu fyrri daga, en fennt hafði síðan yfir, svo rétt sást grilla í bláan díl.

Björgunin tók rúman klukkutíma og stóð Jóhann Gunnar sig vel enda vel búinn, í bússum og alles.

Kom í ljós að Júlli í Brynjuís hafði einnig fest sig þarna deginum áður en nær bakkanum.

Sissi og Júlli í Brynju sáu um að draga Frissa úr krapinu eftir að Jóhann Gunnar hafði mokað vel frá sleðanum í sínum bússum og snúið í átt að bakkanum. Miklir fagnaðarfundir brutust út þegar Frissi var heimtur úr helju en karl var hinn brattasti og fannst ekki mikið um.

Æjæjæjæ.. hvar eru vinirnir mínir!?

Björgunarmenn að störfum..

Ákveðið var að kanna hvernig veður var í Gæsavötnum og var hringt látlaust þangað, en þar átti að vera smá hópur. Guðmundur reyndi árángurslaust í næstum klukkutíma. Var þá ákveðið að renna í Sandbúðir og sjá svo til þaðan.

Ferðin til Sandbúða gekk snuðrulaust, veður skaplegt og greinilegt að bjartara var til austurs.

Snjóalög bara nokkuð góð og greinilegur munur á svæðum til austurs og vesturs.

Menn byrgðu sig upp af bensíni, lestuðu sleðana hressilega, flestir með 60lítra aukreitis en á síðustu stundu náðust í nýjar veðurupplýsingar þar sem spáð var versnandi suð-vestan, jafnvel enn verra daginn eftir og ljóst að lítið yrði um keyrslu.

Þessir eru útlærðir í GPS!

Þá var ákveðið að keyra til baka í Galtaból, þaðan í Landakot og svo í norð-vestur í Bergland.

Bergland

Veður var að versna og vindur að færast í aukanna og prísuðum við okkur sæla fyrir að hafa vitkast þetta mikið í Sandbúðum sem á var raunin. Gekk ferðin vel í gegnum Litlakot og spöl betur, en þar lenti undirritaður í því óláni að brjóta festingu fyrir annan gorminn að aftan.

Guðmundur sem sá um smalamennskuna þá stundina, var ekki lengi að kippa biluðum pörtum undan og félagarinr sáu um afgangs bensín birgðir og vistir. Haldið var af stað, ég á löskuðum sleða, sitjandi á tankinum eða standandi, allt gert til að hlífa greyinu við ójöfnum og óþarfa samslætti og látum.

Vorum við brátt komnir að bílunum og endurheimti ég restina af vistum mínum.

Það er alveg ljóst að okkur vantar snjó og aftur snjó. Kaldbaksdalur á ekki marga hlýindadaga eftir, þess vegna legg ég til að vélsleðamenn taki upp fyrri barnasiði, leggist á bæn á kvöldin og biðji þann sem öllur ræður, um snjó og meiri snjó!!!

Kveðja

Bjarni Einarsson